You have seen him in fine art paintings, or in cartoons. He, Sisyphus, is as strong as Atlas who holds the globe on his shoulders. But Sisyphus is not carrying the globe on his shoulders but a huge boulder. He is a character in Homer’s Iliad, and it is said he was the reputed founder of the Isthmian Games, a festival of athletic and musical competitions in honour of the sea god Poseidon.
We are talking about an exceptionally strong man fit to complete a physical demanding chore. See, Sisyphus tricked death, he outsmarted death, and was therefore everlastingly punished by Hades, the Greek god of the Underworld (the Greek god of Death). Sisyphus is ordered to roll a great boulder uphill. Approaching the summit, the stone drops and rolls down. This happens over and over, repeat after repeat. A Sisyphean task therefore is characterized by that it is demanding as well as a completely fruitless.
What is your Sisyphean task? Read on….
Titian at work, a wonderful illustration in Collins Children’s Encyclopedia of The Arts of the World.
Tiziano Vecellio (c 1488-1576) a.k.a. Titian was one of the most famous artists of the Venetian School. He is categorized in the art-movement known as the Late Renaissance or Mannerism. Mannerism would later be replaced by the Baroque. Titan shows Sisyphus in his youthful strength. His arms, legs, torso and back are muscular. Titan achieves a rich effect of light using deep contrasting colours. We, viewers, are encouraged to emotionally interact with this painting. We are invited to feel empathy for Sisyphus’s endurance, strength, and suffering. We are invited to feel what he feels and thus enrich ourselves with deep understanding what a Sisyphean task is.
What is Your Sisyphean Task?
Are you taking care of children during lockdown? Are you in quarantine with energetic, young children that need to burn off their wild energies in playgrounds but are not allowed outdoors and are having meltdowns at home? You are trying to stay calm but at the end of the day you feel drained and discouraged?
Do you have shielding friends who are in cancer treatment or remission and you are therefore not able to meet them face to face due to their vulnerability? You try to be a good friend but Covid restrictions make your efforts fruitless?
Are you taking care of an ill or elderly person and whilst their brain is undergoing alterations due to medication, illness or old age, you are -fruitlessly- trying to take away their confusion and anxieties? Perhaps they are mean, suspicious, and manipulative? Perhaps they are chronic complainers? Are you fruitlessly trying to improve living conditions but you only see the quality of life becoming less and less?
When a Sisyphean task affects your life, it can make you feel hollowed out. When life throws a Sisyphean task to you, all you can do is to accept that life never comes without hardship. We are not Sisyphus, luckily, we are mortals and all suffering will end because, unlike Sisyphus, we haven’t tricked death. We may try to carry a boulder uphill for a year, ten years perhaps, but eventually we will stop, sit down, and do some deep thinking. We will eventually stop with our Sisyphean routine, nolens volens. That sets us, mortals, apart from the everlasting, suffering Sisyphus.
Test you Knowledge, Questions & Lesson Ideas
What is the difference between a Sisyphean and a Herculean task?
Is Sisyphus preforming a Herculean task?
Compare and contrast Sisyphus, Atlas and Herculean using pictures of statues and painted artworks.
Which beetle reminds you of Sisyphus? And why is this beetle not preforming a Sisyphean task but a Herculean task?
Explore the mythologies telling you why Sisyphus was punished to carry a boulder uphill for eternity, and why Atlas is condemned to hold up the heavens and sky for eternity. Explore the multifaceted character and adventures of Hercules.
Hercules in Utrecht City Centre, graphite drawing by Paula Kuitenbrouwer, Statute by Ton Mooij. You feel tricked? This is not Atlas. Hercules steps in for Atlas by taking over the globe because Atlas needs a moment to rest his back. See this blog post for more.
As from now you will remember Sisyphus and Titian’s painting. And perhaps you will see that art is able to comfort us. One feels understood by artwork or musical pieces that resonate with our predicament. That alone is comforting: art inspires and heals us.
Paula Kuitenbrouwer
Paula holds an MA degree in Philosophy and she is the owner of mindfuldrawing.com. Her pen and pencils are always fighting for her attention nevertheless they are best friends; Paula likes her art to be brainy and her essays to be artistic.
I designed new Sympathy Condolence note cards. They are double folded and professionally printed. The details are amazingly clear.
Camberwell Beauty Butterflies fluttering nearby an autumn tree that shows old leaves and new beginnings (seeds). Camberwell butterflies –Nymphalis antiopa, are also known as Mourning cloak butterflies.
There is inter-religious symbolism in this elegant but solemn note card. My butterfly composition shows seasonal change and the cycle of life, in a realistic way. The autumn leaves and seed pods strongly suggest that, a new life will start, again, somewhere, somehow. This happens to the butterfly, too. A butterflies lays eggs, the eggs become caterpillars and the caterpillar becomes a chrysalis. The chrysalis turns into a butterfly. Everything lives on, although in another form.
The composition alludes to transformation and rebirth, to earth and heaven. It shows hope, or functions as a mindful and artistic reminder of impermanence and transformation. It is also a multi-religious condolence message in three languages open to your personal symbolic or religious interpretation.
Mourning, Sympathy Condolence Note Cards by Paula Kuitenbrouwer
More to announce…….’Work in Progress’ & ‘William Morris home improvement’ ….read on!
WORK IN PROGRESS
Blackbird Nest, work in progress by Paula Kuitenbrouwer.
Leaf by leaf I am making progress with this large graphite drawing. I have to weave several plants (Ivy, Honeysuckle and Hydrangea) and thus build a nest for this sweet blackbird couple. By spring, surely this large drawing will be ready. I am intended to keep the blackbirds hidden from predators by filling my large drawing sheet with all sorts of lush plants. There will be no open spaces which makes this drawing so laborious. Or maximalist, one could say, which brings me to more maximalist designs: designs by William Morris.
William Morris Festive Christmas Yule Dinning table
LAYING A TABLE
Being inspired by William Morris, I surprised my family and guests with a William Morris themed Christmas dinner table. Combining family gifts with home-improvement is a clever thing to do because you end up with a dazzling table that inspires your family and guests. Please, before you think this was expensive, it was not. William Morris products are very popular and there is always something is on sale. Just start months a birthday or festive holiday by collecting bits here and there. All William Morris designs fit wonderfully together and since his designs often are maximalists, there is nothing wrong overdoing your home improvement by combining various designs. In fact, putting various Morris’s designs together, results in rich and rather pleasant visual joy.
Stay well! Keep yourself in your best possible health and joyful mindset.
Mandarin Ducks shapeshifting into Koi Carp by Paula Kuitenbrouwer
Obviously, I was in one of my Celtic, shapeshifting moods when I drew these mandarin ducks morphing into koi fish. The mandarin drake shapeshift into a blue Asagi koi carp and the duck keeps her camouflage colours by shapeshifting into a regular orange koi. I used a graphite under-layer and various colours of ink to make the ducks and fish stand out: gold, black, blue, silver, and glittery grey.
What I like about Celtic art is its deliberately illusion. One is guided into a realm where one might see faces or animals but the next thing is doubting yourself. Did I see a duck or a fish? A deer or an owl? Perhaps both? It is a world of shapeshifting faces and animals inviting stories and poems, bearing testimonies to ancestral knowledge.
In an oral culture there is a need for imagery that has double, perhaps triple the amount of illustrations than prima facie noticeable. This makes Celtic art often clever art. It is practical art but it is also mysterious, enchanting, and engaging. But most of all, it is cunning and imaginative, a testimony of a time of great artists and craftsmen that were extraordinarily mathematically, psychologically, and mythological skillful.
My workstation with my drawing and tools
Shapeshift with me and notice the mandarin ducks and koi carps in their fluid realm. I have blended the koi carp and mandarin ducks, but in order to qualify for ‘Celtic’ art, I should push this concept to a higher geometrical and abstract level and add more illusions along the way. Till the moment the viewer sees and not-sees ducks, fishes, or faces, and questions his/her own perception. Then and there a Celtic shaman would step in to guide you to new levels of observing and understanding, aiming for healing, passing on knowledge, and bonding between tribal members. Like a nowadays art teacher or museum guides does. Isn’t viewing art not always an enriching experience?
How do the seemingly unrelated quotes above interconnect? They conjure up memories of my annus horriblis (Latin phrase, meaning “horrible year”). Misery sometimes comes down like torrential rain. However, I can now look back and see how literature and art brought me valuable insights.
Marie-Guillemine Benoist (1768-1826) Les adieux de Psyché à sa famille; Psyche Bidding Farewell to her Family
ACCEPTANCE
Acceptance is a powerful emotion. Acceptance causes less suffering than trying to change the unchangeable. But how does one reach this stage? That question -of course- requires a highly personal response. Some take to sporting, others to long nature walks. But art has been my method. This year, I worked harder than ever, and, luckily, inspiration kept coming and coming. I felt so blessed to be at my desk with its workstation and Arches sketchbook. No matter what happened, I always returned to my drawing pad. I would pour a cup of tea and work on various projects. The more hours I worked, the easier my deep focus would became and blissful moments would follow in which I forgot about all and sundry. Only my art would exist; more exactly, only art-making would exist (and my loving and supportive husband and wonderful daughter, of course). The world around me and myself would simply disappear. These moments of non-existing were nourishing and healing, offering me a transformation from sadness to acceptance.
Recently, I read Wintering by Katherine May. May defines winter not only as a season, but also as the process of going through an emotional winter. Author May resorts to walking. She pulls herself through a yearlong suffering by long distance walking, and unsurprisingly, she guides herself to a better (mental) place. Even though I have always liked Aristotle’s peripatētikos (‘philosophizing is best done whilst walking’) as to prevent stagnation of emotions and thoughts, for me art-making has been more crucial than my daily walks. For me, it has always been art-making, drawing and painting, that has pulled me through any hardship home or abroad, and through any winter, be it a seasonal winter, or a year full of farewells. One better accepts farewells; there is no use in fighting. Because winter, seasonally and emotionally, is a part of life, one can better sooner than later wrap one’s head around it.
Winter Holly by Paula Kuitenbrouwer
Wintering, May describes, is also about preparing, stocking up stuff, or finding coping methods that help one endure the cold. And so, I did, and whilst I found great pleasure in stocking up crafts-tools, sketchbooks, graphite pencils, I came to experience my annus horriblis as a coming to terms with (a sudden and accelerated) ageing of beloved ones, ‘friends’ turning into foes, and family members falling ill to cancer.
I rigorously de-cluttered my house of memories, of stuff that till recently were reminders of pleasant ties, but now seemed to trigger vexatious feelings or sad memories of estranged ones. Letting go of all of that didn’t hold up eventually became a rewarding and deliberating exercise. And not only that, I have friends describing beneficial effects of the Corona pandemic and its various lock-downs as an exploration of what actually and really matters and of letting go of unnecessary frills of life. Apparently, vintage shops are more stocked than ever and employees have walked away from underpaid jobs in the thousands, giving new directions to their lives.
Not everything withstands the test of time
The Pandemic’s Battle for Life
The year 2021, the corona pandemic, obviously has been a battle for life. Literally, metaphorically, and personally. Worldwide, there has been a collective fight to prevent mortality numbers from accelerating. On an individual level, people battled with corona, with stress, with people falling ill or ageing beyond recognition, with their bosses, with siblings, or their landlords, and so on. In these fights, much was lost but those who took lock-downs as spiritual retreats reported gaining much wisdom. And isn’t a pandemic a ‘winter’, with being advised to stay indoors, scaling down social contacts, hibernating and living a postponed life?
Bookplate by Paula Kuitenbrouwer with a tree representing wisdom having its roots in literature.
I highly recommend literature and art at such wintry times. Literature offers a whole spectrum of pleasant effects from enchanting escapism to tapping into sources of wisdom. Art offers nourishment for the soul and healing from the pain that life sometimes throws at us.
Is my ‘winter’ over? Am I enjoying the merry months of May? Winter is about hibernating, withdrawing, decaying, dying. It is part of life. Is it possible to feel spring whilst there still are subzero temperatures? Yes. One can arrive at spring amidst a cold winter. For me, making art has been instrumental for working through a challenging time. I highly recommend seeking refuge in the realms of literature and arts where you will find much wisdom and inspiration.
Paula Kuitenbrouwer
Commission artist living in the Netherlands (see contact form below).
CHARLOTTE MASON, EEN TIJDLOZE ONDERWIJSHERVORMSTER
(Although this website and blog is normally written in English, Paula wrote this article for a Dutch educational magazin and therefor is in Dutch).
Charlotte Mason
Wat Florence Nightingale was voor de gezondheidszorg, was Charlotte Mason (1842-1923) voor het onderwijs: een zorgzame hervormster. Wie was Mason en waarom is haar visie zo tijdloos? [1]
Charlotte Maria Saw Mason wordt op 1 Januari 1842 geboren te Bangor (Noord Wales). Ze is enig kind. Wanneer Charlotte 16 is, sterft haar moeder en een jaar later haar vader. Charlotte wordt naar een docentenopleiding gestuurd en behaalt haar onderwijs-certificaat. In de jaren die volgen, ontwikkelt Charlotte haar ideeën. Mason verhuist naar Chichester alwaar ze de samenhang begint te zien tussen opvoeding en onderwijs. Ouders moeten meer betrokken worden bij het onderwijs. Mason geeft daarover lezingen die later gepubliceerd worden onder de naam ‘home-education’ (thuisonderwijs). Opvoeding en onderwijs hangen samen, stelt ze. In 1891 verhuist ze naar Ambleside alwaar ze gouvernantes opleidt. Ze wordt 81 jaar oud. Na haar dood wordt haar opleidingscentrum te Ambleside het Charlotte Mason College. Dit college bestaat niet meer. Maar Masons onderwijsvisie geniet hernieuwde belangstelling. Met name in Europa en de V.S. Wat is zo bijzonder aan Masons visie? Wat kan een Victoriaanse ongehuwde en kinderloze vrouw ons te vertellen hebben over opvoeding en onderwijs?
ONDERWIJS IS OMGEVING EN DISCIPLINE
Mason hanteert een brede definitie van onderwijs. Onderwijs, zegt ze, is een omgeving, een discipline en een leven (‘Education is an atmosphere, a discipline, a life’). Onderwijs is een omgeving. Wat bedoelt Mason daarmee? Een kind groeit op in een omgeving en in deze omgeving vindt het leren plaats. Onderwijs is dus niet synoniem aan school. Leerlingen leren binnen een gezin, buiten een gezin, in een dorp, een stad, op de boerderij, binnen de muren van een school, een museum, een sporthal en vooral in de natuur. Jongeren doen overal kennis op, leren overal regels en gedrag. Leren is daarom een omgeving. Deze leerzame omgeving definieert Mason beduidend omvangrijker dan de beperkte ruimte van een klaslokaal.
‘Onderwijs is a discipline.’, meent Mason. Met discipline bedoelt Mason een juiste opvoeding door aangeleerde goede gewoonten en goed gedrag. Mason stelt dat hoe meer je goede gewoonten aanleert, hoe beter het leven zal gaan. Zo word je gewaardeerd als je ‘dank je’ en ‘pardon’ zegt. Ouders mogen slecht gedrag niet door de vingers zien. Hoe jonger het kind is, hoe makkelijker het nog te beïnvloeden is. Een jong kind reageert nog op een afkeurende blik, een ouder kind heeft correctie nodig. Kun je niets kindvriendelijk zien in Masons Victoriaans accent op goed gedrag, dan ben je bij haar niet aan het juiste adres. Echter, heb je geen respect voor een kind, dan zal Mason je eveneens niet aanspreken. Mason stelt namelijk dat een kind niet gemanipuleerd mag worden met angst, liefde, straf of complimenten. In een tijd waarin kinderen gezien maar niet gehoord mogen worden, is Masons nadruk op respect voor een kind opmerkelijk.
Mason bepleit samenwerking tussen de docent en de ouder bij het aanleren van goede gewoonten. Ouders en docenten kunnen hierover controle pas laten varen wanneer een leerling in ruime en betrouwbare mate over goed gedrag beschikt. Masons onderwijsvisie past in deze tijd waarin men roept om goed gedrag. Denk alleen al aan onveilige scholen waarin een kleine groep vechters de leeromgeving van goedwillende leerlingen verpesten. Mason schenkt in perioden van 4 tot 6 weken aandacht aan het verwerven van goede gewoonten zoals netheid en beleefdheid. Mason weet een juiste balans te vinden tussen een ruime mate van vrijheid in de vroege jeugd en een juiste mate van autoritaire invloed van docenten en ouders. Vrijheid, formuleert Mason, is het resultaat van goede begeleiding, niet het gevolg van een ongecorrigeerde natuur.
LEVENDE OF BEZIELDE BOEKEN
Hoe kreeg Masons visie handen en voeten? Eén van de opvallendste en bekendste aspecten van haar onderwijs betreft haar voorliefde voor ‘levende boeken’ (living books). Mason houdt van betekenisvolle boeken, niet van saaie, feit-georiënteerde werkboeken waaraan leerlingen lees- noch leerplezier beleven. Wat kenmerkt een levend boek? Een levend boek is geschreven door een bezielde auteur. Deze hanteert een verhalende of sprekende schrijfstijl die getuigt van passie voor het onderwerp. Levende boeken voeden leerlingen met verhalen, ideeën en nobele gedachten, meent Mason. Een levend boek genereert leergierigheid, zelfs voor onderwerpen waarvoor de leerling op voorhand geen interesse opbrengt. Waarom gebeurt dat? Omdat het boek de leerling respecteert. Het boek zendt niet de verborgen boodschap uit: ‘Jij bent dom en ik zal je wel even leren’. Het boek daagt uit, prikkelt het denken, stelt de leerling vragen en weet vragen in de leerling op te roepen. Het is aan de ouders, docenten en leerlingen om te zoeken naar levende boeken. En dat is door de opkomst van de markt voor jeugdboeken geen ondoenlijke opgave. Integendeel. Wat is leuker dan een groep een Top 10 ‘Living Books’ te laten bijhouden? Mason schenkt vervolgens aandacht aan het navertellen van teksten, essays of boeken. De leerling wordt door de narratieve inspanning gestimuleerd de verhaallijn te ontdekken, nieuwe woorden te gebruiken en zijn geheugen te trainen. Een Mason-leerling zal niet snel verzuchten ‘Nou ja, dat vind ik nou eenmaal….’
VAARDIGHEDEN
Charlotte schenkt uiteraard ook aandacht aan vaardigheden zoals spelling, grammatica en schrijven door het dictee. Een leerling krijgt een tekst (of aantal zinnen) te bestuderen waarna deze zin voor zin gedicteerd wordt. Aan de hand van deze teksten worden de woorden, grammatica, spellingsfouten en zinsopbouw besproken. Zo blijft spelling contextueel en wordt direct aandacht geschonken aan handschrift-training. Maar daar blijft het niet bij. Op zo’n moment is het interessanter ‘Veni, Vidi, Vici’ of het ‘Cogito ergo sum’ te kopiëren en te bespreken dan ‘De theepot staat op de tafel’. Mason integreert zo geschiedenis, aardrijkskunde en literatuur.
Kunst, muziek en dichtkunst zijn ook een belangrijk onderdeel van het Mason-curriculum. Kunst wordt gegeven door leerlingen enkele meesterwerken te laten bestuderen. Van de vijf middagen op school wordt er één steevast buiten doorgebracht voor natuurstudie, natuurschetsen en om op deze directe wijze de studie van wetenschappen te introduceren. Mason plaatst de leerling graag en veel in de natuur. De natuur, zegt ze, is één grote onderwijzer. Mason laat leerlingen een Nature-Notebook maken. En dat niet alleen. Oudere leerlingen maken hun eigen dagboek waarin zij hun interesses uitwerken. Masons leerlingen krijgen aan het einde van de week tijd om in hun dagboek te schrijven. Zo ontwikkelen zij creatief schrijven. ‘Never a dull moment’ zou je kunnen zeggen. Althans, mentale overconcentratie wordt vermeden of afgewisseld met sport en spel.
MASONS VERNIEUWINGEN
Mason stichtte een meisjesschool en bepleit onderwijs voor iedereen, jongens én meisjes. Dat was progressief in haar tijd. Mason wilde de totale leerling zo evenwichtig mogelijk onderwijzen. Het aspect ‘leven’ (‘Education is a life’) verdient dan ook nog enige toelichting. Mason bedoelde niet dat onderwijs leven is in de zin dat een leerling vanzelf leert. Al leert een leerling elke dag door intrinsieke motivatie, Mason legde veel verantwoording bij ouders en docenten. Leerlingen leren door hen gedachten aan te reiken en hen met ideeën te voeden. Stel de juiste vragen die de jonge hersenen prikkelen. Vertel aan hen interessante verhalen waardoor de nieuwsgierigheid en de leergierigheid aangewakkerd wordt. Leerlingen bestoken met droge feiten is onvoldoende. Zoals je een kind moet voeden met voeding, zo moeten ouders en docenten hun leerlingen ook cognitief voeden. Leven en leren zijn met elkaar verbonden, aldus Mason. En dit wordt wel eens vergeten in Nederland alwaar de schoolplicht de indruk geeft dat scholen voor al het onderwijs verantwoordelijk zijn. Ouders vragen steeds meer van scholen: naschoolse opvang, seksuele voorlichting, lessen over goed burgerschap, maar is dat opvoeding of onderwijs? Masons pleit voor een actieve rol van de ouder in het onderwijs en een actieve rol van de school in de opvoeding van de leerling. Samenwerking, daar gaat het volgens Mason om.
MASONS REVIVAL
Mason schreef veel boeken, leefde een tijd van de opbrengst van vijf door haar geschreven geografie-boeken en gaf veel lezingen. Ook stichtte ze de Onderwijs Society Parents National Education Union (PNEU) en was redacteur van het maandelijkse tijdschrift ‘Parent’s Review’. Ze gaf les aan ouders en stichtte behalve een meisjesschool ook diverse basisscholen. Dit zijn opvallende ambities voor een vrouw uit haar tijd. Maar waarom kent haast niemand Charlotte Mason terwijl we wel Montessori kennen? Deze vraag doet er gelukkig niet meer toe, immers Masons onderwijsvisie geniet hernieuwde belangstelling. Docenten en ouders die teleurgesteld zijn in het huidige onderwijs herontdekken Charlotte Mason. Haar onderwijsvisie is buitengewoon kindvriendelijk. Elke docent en ouder ziet met eigen ogen dat levende (onderwijs)boeken het leerproces versnellen. Ook onderschrijven docenten het belang van natuurstudies en benadrukken zij hoe belangrijk goed gedrag is. Masons onderwijsvisie is een toegepaste visie die aan elke school, gezin of leerling aangepast kan worden. En dus ook aan deze tijd. Hoeveel ‘Mason’ je in de praktijk brengt, zal van school tot school, van land tot land en gezin tot gezin verschillen. Onderwijs is een middel tot een bepaald doel en dat doel is voor Mason niet een geslaagde cito-test maar een gelukkige, evenwichtige leerling met goede gewoonten en een gezonde en blijvende leergierigheid.
Dankzij Mason’s inspiratie om op zoek te gaan naar levende (of levendige) boeken heeft de schrijftster van dit stuk, Paula Kuitenbrouwer, nog steeds prachtige educatieve kunstboeken op haar plank die wachten op de volgende generatie. De boeken zijn simpelweg te fantastisch om weg te doen. Ook gaf Paula tien jaren thuisonderwijs. Haar dochter is inmiddels student aan een Nederlandse universiteit.
Enkele van Paula’s ‘levendige’ of ‘levende’ kinder-kunstboeken die opvolgende generaties zullen verrijken in hun onderwijs en levensplezier. Uiteraard zijn er ook ‘levendige’ leerboeken in andere vakken zoals wiskunde, geschiedenis, aardrijkskunde, biologie etc.
[1] Met dank aan Henny van Dongen en Pascale Hoek voor hun adviezen. The Original Home Schooling Series by Charlotte Mason. Dit zijn zes boeken. Voor de basisschool begint men met deel I. Voor leerlingen vanaf 9 jaar begint men met deel 3. Voorgezet onderwijs begint met deel 6. Zie amblesideonline.org voor meer over Charlotte Mason.
Paula Kuitenbrouwer 